Gdy mężczyzna kocha kobiety... Jan Nowicki "Mężczyzna i one"

Tytuł: Mężczyzna i one

Autor: Jan Nowicki

Wydawnictwo: Bellona, Agora

Data wydania: 19.09.12

Liczba stron: 384

Kategoria: biografia/autobiografia/pamiętnik

Ocena: 9/10

      Wybitny polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny. Pedagog. Człowiek wrażliwy o nietypowym usposobieniu i szczególnym podejściu do życia. Przez wielu krytykowany i nielubiany. Dla mnie mężczyzna z dystansem do siebie i innych. Czyli mowa o Janie Nowickim i jego książce.

       „Mężczyzna i one” to pozycja mieszcząca w sobie wiele odpowiedzi na temat relacji damsko-męskich, lecz nie tylko. Poruszone są również problemy dnia codziennego, jak i nurtujące nas pytania. Książka zawiera teksty rozmów z Katarzyną Zimmerer, odpowiedzi autora na listy czytelniczek „Zwierciadła” w latach 2000-2002 oraz wybrane felietony publikowane w „Gazecie Krakowskiej” i „Wróżce”. Pozycja dzieli się na pięć części: „Rozmowy z Kasią”, „Świat pełen wróbli”, „Posłuchaj, Oti”, „Ja, diabeł” oraz „Wstydliwe opowieści”.

      W pierwszej z nich autor przedstawia swoje poglądy dotyczące więzi dwojga ludzi i przewagi kobiet nad mężczyznami. Pani Zimmer nie boi się zadawać trudnych pytań, takich jak np. „... a kiedy on kochać przestanie?” Na ten i na wiele innych dylematów Pan Jan odpowiada z odrobiną humoru i poczuciem melancholii ukrytym pomiędzy słowami.

      Następnie w „Świecie pełnym wróbli” pojawiają się pytania czytelniczek. Pragną dowiedzieć się one historii z życia aktora i jego opinii na dany temat. Jednym z najciekawszych dla mnie pytań było to zadane przez Annę z Poznania.

„Panie Janie! Czy na pewno nie myli się Pan, że umie BYĆ?”

Odpowiedź Nowickiego brzmi tak:

„Mylę się, Pani Anno, mylę. Od zawsze. Od tamtego wczoraj, po dzisiejsze dziś. Od dawno zapomnianego początku, aż do końca – nie umiem... BYĆ. Ale próbuję, próbuję. Ciągle jeszcze po przebudzeniu otwieram oczy i z nadzieją czekam na to, co przede mną. Ale gdy wieczorem próbuje je zamknąć, coraz częściej towarzyszy mi poczucie niewykorzystanej szansy. Wtedy myślę ze smutkiem – że nie sprostałem dniu”.

      „Posłuchaj, Oti” to część składająca się ze zbioru felietonów publikowanych w „Gazecie Krakowskiej”. Autor wspomina w niej dawnych przyjaciół-Leona Niemczyka i Piotra Skrzyneckiego. To właśnie z tym drugim wiąże się wcześniejsza książka aktora pt. „Między niebem a ziemią". Są też wzmianki o Gustawie Holoubku, którego odejście zostawiło niemałe piętno na Nowickim. Znajdziemy tu dużo wspomnień i przeżyć. Żalu nad dzisiejszym kinem i aktorami. Wiele kontrowersyjnych stwierdzeń. Rozmyślań odnośnie przemijania i akceptacji tego stanu rzeczy.

„Dzień dobry w listopadzie! Nazywam się ROSEB. Po węgiersku – diabeł. Żyję wśród was, od początku i na wieki wieków. Tyle, że bez... amen.”

      Tak rozpoczyna się czwarta część pt. „Ja, diabeł”. Felietony te zostały opublikowane w latach 2003-2005 w miesięczniku „Wróżka”. Autor utożsamia się z diabłem i porusza problemy współczesnego świata. Ludzie w pościgu za dzisiejszą modą zatracają samych siebie i swoje zdanie. Mężczyźni przestają być mężczyznami, a kobiety kobietami. Pozory odgrywają ważną rolę w naszym życiu. Dążymy do autodestrukcji.

       „Wstydliwe opowieści” to już ostatnia część książki. Składa się z zapisek samego autora. Pomimo najkrótszej formy przejawia moim zdaniem najwięcej emocji ze wszystkich. Porusza i skłania do refleksji. Rozczula.

      Na szczególną uwagę i brawa zasługuje Sebastian Kudas. To dzięki niemu i jego oprawie graficznej książka zyskuje szczególny klimat. Litery nie są ani za duże, ani za małe. Ilustracje zabawne i dobrze przemyślne.

      Gdybym miała komuś polecić idealną książkę na jesienne wieczory, to byłaby nią pozycja „Mężczyzna i one”. Idealnie wpisuje się w tę porę roku. Skłania do refleksji. Bawi, smuci i wzrusza. Zabiera w miejsce gdzie wolniej płynie czas, a miłe staruszki zrzucają z warszawskich mieszkań skarpetki. Niezależnie od wieku. Polecam i pozdrawiam,

Paulina